مقاوم سازی سیستم های با ابعاد وسیع در مقابله با خطای بر مبنای رویکرد چند عاملی

مسئله رخداد خطا و طرز برخورد با آن، همواره به عنوان یکی از مسائل مهم و قابل توجه در طراحی سیستم ها مطرح بوده است. هرچه ابعاد سیستم ها بیشتر می شود، آثار ناشی از رخداد خطا و خرابی افزایش می یابد. بنابراین این مسئله در سیستم های با ابعاد وسیع اهمیت بسیار زیادی دارد. در این سیستم ها، به دلیل مشکلات ناشی از مدلسازی و وجود عدم قطعیت فراوان و افزایش انواع خطا، روش های مبتنی مدلسازی و کنترل مقاوم کاربرد زیادی ندارند. از این رو در این سیستم ها مبحث تحمل پذیری خطا معرفی می شود. تحمل پذیری خطا، به قابلیتی از سیستم اشاره دارد که سیستم را توانا می سازد، تا حتی در صورت بروز خطا، توانایی پوشش دادن خطا و جلوگیری از خرابی را فراهم نماید. با توجه به نیاز به وجود عامل هایی با قابلیت درک و استدلال، روش های موجود در سیستم های چندعاملی برای تحمل پذیری خطا، برروی سیستم هایی قابل پیاده سازی می باشد که بتوان آنها را به صورت مجموعه ای متشکل از چند عامل درنظر گرفت. در این تحقیق بر روی دسته خاصی از سیستم های ابعاد وسیع، که در اکثر کاربردهای کنترلی و اتوماسیون صنعتی کاربرد دارند، تمرکز شده است. در این پایان نامه، هدف بهبود روش های تحمل پذیری خطا با استفاده از تکنولوژی عامل ها و مفاهیم مرتبط با آنها می باشد. برای این منظور یک شاخص بهینه سازی برای هر عامل به صورت ترکیبی از قابلیت اطمینان و قابلیت زمانبندی معرفی می شود و با استفاده از یکی از روش های بهینه سازی غیرخطی، این مسئله برای هر عامل به صورت تحلیلی حل می شود. در این تحقیق از روش تعامل اقتصادی بین عامل ها به منظور تحمل پذیری خطا، استفاده شده است. سپس این روش به الگوریتم گروه بندی دینامیکی رایج برای تحمل پذیری خطا اضافه شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که روش پیشنهادی علاوه بر دارا بودن ویژگی های روش های قبلی، بسیاری از محدودیت های این روش ها را ندارد و دارای ویژگیهایی مانند سهولت در قابلیت توسعه، قابلیت اطمینان بیشتر و بهبود نتایج می باشد. علاوه بر این موارد این روش ذاتا یک روش تحمل پذیر در برابر خطا می باشد و قابلیت استفاده عام دارد.